924 Turbo 2.0L 1982-84

De leidinggevenden van Porsche herkenden al snel de vraag naar een krachtigere versie van de 924, die kon profiteren van de uitzonderlijke balans van het model en de kloof tussen de standaard 924 en de 911 kon overbruggen. Gebruikmakend van hun ervaring met turbo's van verschillende raceauto's en de 911-turbo uit 1975 (930) koos Porsche ervoor om deze technologie in de 924 te verwerken, wat resulteerde in de introductie van de 924 turbo in 1978.

Bij de release kreeg de 924-turbo veel bijval van zowel autoliefhebbers als journalisten. Zijn supercar-achtige prestaties en onberispelijke rijgedrag werden geprezen, terwijl zijn bouwkwaliteit, goed geproportioneerd ontwerp en doelgerichte esthetiek universele lof oogstten. Hoewel sommige critici wezen op de ruwheid van de I4-motor met turbocompressor, waren ze bereid deze over het hoofd te zien gezien de zuinigheid en de opmerkelijke vermogenstoename die deze bood ten opzichte van de atmosferische versie.

Het besluit van Porsche om de VW EA831 2,0 liter-motor die in de standaard 924 voor de turbovariant wordt gebruikt, te verbeteren, bracht aanzienlijke herzieningen met zich mee. De motor werd met de hand geassembleerd in de Porsche-fabriek in Zuffenhausen, met wijzigingen zoals een herzien carter, drijfstangen, cilinderkoppakking, krukas en een nieuwe cilinderkop van aluminium-siliciumlegering. De compressieverhouding werd verlaagd tot 7,5: 1 door het gebruik van schotelvormige verbrandingskamers en speciaal gevormde zuigers om plaats te bieden aan de KKK K-26-turbocompressor zonder voorontsteking te veroorzaken.

Om de koeling te bevorderen en hem te onderscheiden van de standaard 924, heeft Porsche een NACA-kanaal in de motorkap ingebouwd en vier gesleufde ventilatieopeningen in het badgepaneel geïnstalleerd. Extra koelvoorzieningen waren onder meer open kanalen aan weerszijden van de voorklep om de voorremmen te koelen. Standaardkenmerken waren onder meer 15-inch lichtmetalen velgen in spaakstijl, schijfremmen op vier wielen met naven met vijf noppen en een 'dog-leg'-transmissie met vijf versnellingen.

De 924-turbo, intern de "931" genoemd, toonde indrukwekkende prestatiecijfers, waarbij zijn acceleratie kon wedijveren met vroege iteraties van de krachtigere Porsche 928 en 911 SC. Echter, zoals veel auto's met turbocompressor uit die tijd, kreeg de 924-turbo echter te maken met betrouwbaarheidsproblemen, grotendeels als gevolg van onvoldoende begrip van hoe een dergelijke vroege oliegekoelde turbo-opstelling moest worden bediend en onderhouden.

Voor het modeljaar 1981 introduceerde Porsche de herziene 924 Turbo Series 2, met verbeteringen zoals een grotere compressor en een kleinere turbine in de turbocompressor, verhoogde compressie en een verbeterd brandstofinjectiesysteem met Digital Ignition Timing Control (DITC) -ontsteking.

In Noord-Amerika maakte de 924 Turbo eind 1979 zijn debuut voor het modeljaar 1980, zij het met extra gewicht als gevolg van federaal verplichte veiligheidsuitrusting en emissiecontroles die het vermogen enigszins verminderden. In de daaropvolgende modeljaren waren er stapsgewijze vermogenstoenames en transmissiewijzigingen die specifiek waren voor de Noord-Amerikaanse markt.